Το μπλογκ αυτό δεν είναι μόνο φρου-φρου κι αρώματα κύριοι, ΟΧΙ ...μπροστά στα ραγδαία πολιτικά γεγονότα θα δώσουμε μαχητικό παρόν,εγώ θα σας συντονίσω..... Καταρχάς εσύ μεσιέ ματατζή...έχω να σου πω τούτο... άντε και να σου δείξω μια συμπόνοια για τα δύσκολα παιδικά χρόνια που πέρασες και σε πάω και στοίχημα γι αυτό,να το καταλάβω πως η κατάσταση του IQ σου δεν σού επιτρέπει να ξεχωρίσεις ένα βόδι από μια φράουλα,ξέρω πως επαγγέλματα με κοινωνική προσφορά που εξελίσσουν και την προσωπικότητα ,σού είναι έννοιες παντελώς άγνωστες... ΑΛΛΑ δεν είναι δυνατόν εσύ ματατζή , με τη ρίψη χημικών μπροστά στη μούρη μου, να ματαιώνεις τον αγώνα ετών που κάνουμε εδώ μέσα συλλογικά και ατομικά για ένα άλφα αιστητικό αποτέλεσμα . Ξέρεις ματατζή με τι φροντίδα και επιμονή μπλαστρωνόμεθα καθημερινά όλες εδώ, μάσκες με εκλεκτά αιθέρια έλαια και λάδια βιολογικά? ξέρεις πόσα βράδυα έχουμε ξενυχτήσει πάνω από τις κατσαρόλες μας για να δημιουργήσουμε την τέλεια κρέμα-σαπούνι-σαμπουάν ? ξέρε...
Σχόλια
μερσί για την ιδέα και το φοβερό λινκ, what a blog!
YΓ εφτιαξα υγρό σαπούνι από εξτρα ελαιόλαδο, θέλει λιγο ρετους ακόμη..
καλημέρα!
Χαίρομαι που σου άρεσε το blog. Περιμένω με αγωνία το post για το υγρό σαπούνι γιατί η μπάρα είναι καλή αλλά λίγο μπελαλίδικη!
Όσο για το σαπουνοδιαγωνισμό, στείλε email να σου πω τις ιδέες μου ;-)
είναι δυνατόν το υγρό σαπούνι να είναι λιγότερο μπελαλίδικο;-)
βαζεις τα armaniα στη κατάψυξη;-)
πολυ ωραια συμβουλη!
kiki ?
και τα γκουτσι στο ψυγειο?
καλά το προτεινόμενο μπλογκ ειναι υπέροχο!
Σε προσκαλώ στους ΘΗΣΑΥΡΟΥΣ μου
Καλή σου μέρα
Θα πήγαινε ν' ανάψει ένα κερί.
Το ύφος του θα διόρθωνε εις συντετριμmένον
με βήματα μικρά θα έμπαινε, διστακτικά
και με σκυφτό κεφάλι.
Θα έκανε μια κίνησιν φιλήματος
προς την εικόνα-
όμως χωρίς να ακουμπήσει στο γυαλί-
μετά δυο τρία βήματα οπίσω
κάνοντας ταυτοχρόνως το σημείον του σταυρού.
Ύστερα ήταν το κερί' για να τ' ανάψει
σήκωμα του κεφαλιού (να μην καούμε κιόλας),
στερέωσις του κεριού στο μανουάλι
κι υπόκλισις μετρία προς το ιερόν.
Σ' αυτήν τη στάση πέντε ως δέκα δευτερόλεπτα
με το σιαγόνι ν' ακουμπά στο στέρνον
κι ύστερα έξοδος ως είχε μπει-
αθορύβως.
Μα το κυριότερο είναι το πρόσωπο να κρύβονταν.
Α! Να! Θα πήγαινε την ώρα
που το σκοτάδι πέφτει λίγο λίγο
ενώ τα φώτα δεν ανάβουνε ακόμα'
στο μισοσκόταδο
το πρόσωπο σχεδόν καθόλου δε θα φαίνονταν.
Γιώργης Χολιαστός